بازی های ورزشی برای کودکان و نکات ایمنی

پرداختن به ورزش

کارشناسان ورزش و روانشناسی کودک توصیه می کنند که کودکان تا قبل از رسیدن به سن ۸ تا ۱۰ سالگی نباید در ورزش های رقابتی سازمان یافته  که در آن امتیاز محاسبه می شود و به خصوص بزرگسالان در اجرای آن نقش دارند شرکت کنند. زیرا اگر کودکان قبل از رسیدن به سنی که از نظر احساسی و فیزیکی آماده شده باشند به ورزش های رقابتی بپردازند، احتمال اینکه فشار روانی دوران تمرین و زمان مسابقه و همچنین یاس ناشی از باخت تاثیرات ناگواری بر آنان بگذارد بسیار زیاد است و میتواند به کنار گذاشتن دائمی ورزش منتهی شود.

.

کودکان کم سال

۸ تا ۱۰ سال

کودکان ۸ تا ۱۰ ساله، بسته به میزان رشد خود می توانند در مسابقات سازمان یافته شرکت کنند. (مانند مسابقات داخلی در مدارس)آن ها هنوز برای توسعه مهارت های خود به کمک نیاز دارند و باید کنارآمدن با ناامیدی و شکست را بیاموزند.کودکانی که بیشتر اوقات بازنده هستند بیش از دیگران مستعد کنار گذاشتن ورزش هستند، والدین و اولیا مدرسه باید مراقب باشند که با فراهم آوردن زمینه مناسب مثلا” شرکت دادن این کودک در مسابقه ای که در آن بیشترین توانایی را دارد موجبات برنده شدن و دلگرمی او را فراهم نمایند.این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزش های مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آن ها است.

.

۱۱ تا ۱۲ سال و بالاتر

کودکان و نوجوانان می توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت های تازه بپردازند. بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه خاصی به یک ورزش به خصوص نشان می دهند و می توانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرف نمایند. یک مهارت بسیار مهم در این سنین، آموختن رفتار صحیح در زمان بازی، بردن و باختن است.

پرداختن به ورزش در این سنین می تواند شامل سفرهایی با تیم ورزشی و فرصت هایی برای رهبری گروه هم باشد. نکته مهم در اینجاست که نباید نوجوان را بیش از حدود آمادگی و توانایی جسمی روحی او به انجام کاری “وادار” کرد. نوجوانانی که به هر دلیل علاقه ای به شرکت در ورزش های رقابتی تیمی ندارند میتوانند با راهنمایی مربیان و والدین خود به ورزش هایی چون اسکیت، سوارکاری، دوچرخه سواری و مانند این ها بپردازند.

.

امنیت در ورزش

کودکان برای لذت بردن از بازی های ورزشی باید با قوانین ایمنی آشنا شده و آن ها را رعایت نمایند. بیشتر صدمات از عدم رعایت این قوانین ناشی می شوند. بعضی از ورزش ها نیازمند استفاده از تجهیزات ایمنی خاصی هستند. از جمله کلاه ایمنی، مچ بند، زانو بند و مانند این ها. با کمک مربی او می توانید این لوازم را تهیه کرده و فراموش نکنید که این تجهیزات باید نو و کاملا اندازه باشند. محوطه بازی کودک باید امن و دور از عوامل خطر آفرین باشد. گرم کردن بدن قبل از شروع ورزش و خنک کردن آن پس از ورزش بسیار مهم بوده و در کاهش کوفتگی و درد عضلانی بسیار مفید هستند.کودکان کم سال نباید به ورزش هایی بپردازند که موجب اخلال در کار رشد استخوان ها، عضلات و مفاصل آن ها شده یا به این اندام ها صدمه وارد کند. بهترین روش پرداختن به ورزش های متنوعی است که روی یک اندام متمرکز نشده و طولانی هم نباشند. بهترین حالت در بازی و ورزش کودک زمانی است که او با همسالان یا کودکان هم قد و قواره خود باشد. از آنجایی که بدن کودکان نسبت به بزرگسالان بسیار سریع تر گرم و سرد می شود آن ها نباید :

۱- به ورزش هایی بپردازند که بیش از ۳۰ دقیقه طول بکشد.

۲- در هوای بسیار گرم (بالای ۳۰ درجه سانتیگراد) به ورزش و بازی بپردازند.

۳- هنگام شنا به مدت طولانی در آب سرد باقی بمانند

معمولا” کودکان نمی دانند که چه زمانی به نوشیدن آب نیاز دارند و معمولا قبل از اینکه احساس تشنگی کنند به آب نیاز دارند. آن ها باید قبل، بعد و در حین ورزش و بازی آب بنوشند. در هوای گرم کودکان به کرم های ضد آفتاب و کلاه لبه دار نیاز دارند.

.

 آسیب های روحی نیز نباید از نظر دور بماند. همواره مطمئن شوید که :

۱- کودک به انجام کاری که نمی تواند انجام دهد یا از انجام آن وحشت دارد، مجبور نشده باشد.

۲- برای اینکه کاری را درست انجام نداده یا خوب بازی نکرده است مقصر دانسته نشود و مورد انتقاد و تمسخر قرار نگیرد.

۳- هیچ کس از بین بازیکنان، مربی یا تماشاگران بر سرش فریاد نزند و و او را متهم نکند. آسیب های ورزشی در مورد کودکان باید با دقت بسیار بیشتری درمان شود تا موجب اخلال در رشد آن ها نشده و یا به نوعی معلولیت یا ناتوانی تبدیل نشود.

.

نکاتی برای پدر و مادرها

۱- به کودکان زمانی لازم برای ورزش کردن بدهید. بچه های مدرسه ای بهتر است که روزانه ۶۰ دقیقه یا بیشتر در ورزش های متوسط و شدید شرکت نمایند با در نظر گرفتن این موضوع که ورزش یاد شده برای سن مناسب از طرفی برای وی لذت بخش باشد.