علائم اینکه کودک اسیر قلدرهای مدرسه شده

قلدری (زور گویی) مشکلی است که هزاران کودک در مدارس سراسر کشور با آن برخورد دارند. به عنوان والدین، امیدواریم زمانی که کودکان مان را به مدرسه می فرستیم، ایمن و سلامت باشند. اما متاسفانه برای بسیاری از افراد جوان اینگونه نیست. اگر به طور منظم با فرزندان خود ارتباط داشته باشید، در این صورت اگر مورد آزار و اذیت قلدرهای مدرسه قرار گیرند، ‌راحت تر به شما می گویند.

اما حتی کودکانی با بهترین ارتباط هم، همیشه درخواست کمک نمی کنند. بسیاری از بچه ها از چیزی که پیش می آید می ترسند. آنها ممکن است از انتقام جویی فرد قُلدر، طرد شدن توسط همسن و سالان، یا مورد قضاوت و سرزنش قرار گرفتن، بترسند. نمی توانید همیشه روی کودکتان حساب کنید که به شما بگوید مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، پس شناختن علائم هشدار دهنده ی مورد قلدری قرار گرفتن و آزار و اذیت بسیار مهم است.

.

علائم کودکی که مورد آزار و اذیت قلدرهای مدرسه قرار گرفته:

.

۱- به عنوان مثال اگر بچه مدرسه ای شما به طور ناگهانی دیگر نخواهد به مدرسه برود، این خط قرمز واضحی است.

درباره ی تمایل به اینکه بعضی وقت ها بخواهد استراحت کند صحبت نمی کنم ( هر بچه ای نیاز به استراحت دارد و گاهی باید روز تعطیل داشته باشد). در مورد امتناع از مدرسه رفتن صحبت می کنم. اگر فرزند شما از مدرسه ی دوست داشتنی اش می آید و هر روز صبح باید با لگد و فریاد از خانه بیرون برود، ‌چیزی اشتباه است.

۲- یکی دیگر از نشانه های مورد آزار و اذیت قرار گرفتن: صدمات و پارگی های بدون دلیل، آسیب دیدگی، گم کردن لباس و سایر وسایل شخصی دیگر می باشد

کودکان حسابی بازی می کنند و لوازم شان را فراموش می کنند. به عنوان والدین چنین انتظاری داریم. اما گم کردن ژاکت یا سوراخ شدن شلوار های جدیدشان در زمین بازی با به خانه آمدن شان با نشانه هایی از درگیری های فیزیکی، ‌یا گم کردنِ مداوم وسایل شان فرق می کند. اگر چیزی شبیه به این را متوجه شدید و فرزند شما قادر نبود یا نخواست توضیح دهد که چه اتفاقی افتاده است، آن وقت باید مشکوک شوید.

.

۳- به سختی به خواب رفتن و خوابیدن با کابوس های مکرر

زمانی که کودک شما دوران نوزادی را می گذراند، مشکلات خواب او تمام نمی شود. اما اگر فرزندِ خوش خوابِ شما به طور ناگهانی مشکلی در خواب پیدا کند، در طول شب بیدار شود و یا شروع به دیدن کابوس های مکرر کند که خواب اش را مختل می کند، ممکن است نشانه ای از ناراحتی در زندگی او باشد.

۴- تغییرات در گروه خود از دوستان و یا دوری کردن از شرایط اجتماعی

متاسفانه موردِ آزار و اذیت قرار گرفتن می تواند در گروه های نوجوان و میان دوستان صورت گیرد. ما همه دخترانِ بدجنس را دیده ایم، درست است؟ گاهی اوقات، ‌بدجنس ترین آدم در مدرسه مقصر نیست.

گاهی اوقات آنها افرادی هستند که کودک شما به آنها اعتماد دارد. اگر به ناگهان نسبت به دیدنِ دوستانش بی میل شده، یا تغییری در افرادی که با آنها وقت می گذراند دیدید، بهتر است که به دنبال آنها بروید. با دیگر والدینِ در ارتباط باشید، بنابراین اگر کسی از گروه دوستان بیرون برود یا جدا شود شما در جریان هستید.

.

۵- بیماری های فیزیکی مکرر مانند سردرد یا شکم درد

آیا کودکِ سالم شما به ناگهان از سردرد و شکم درد دائمی شکایت می کند؟ اول از همه آن را به دکتر نشان دهید. کار از محکم کاری عیب نمی کند. اگر احتمال بر یک بیماری جدی نیست، پس به این توجه کنید که چه زمانی این درد و بیماری ها شدت می گیرند.

درست مانندِ بزرگسالان، استرس و اضطراب می تواند به عنوان بیماری های فیزیکی در کودکان ظاهر شود. اگر هر روز صبح قبل از رفتن به مدرسه، یا قبل از هر تمرین فوتبال شکم درد داشته باشند، می تواند یک مشکل اساسی باشد.

.

۶- تغییرِ رفتار در خانه

فرزندِ پرحرفتان به ناگهان بعد از مدرسه کم حرف شده است؟ فرزندِ بی خیال تان بدون هیچ دلیل به آدمی بد خلق تبدیل شده است؟ بیشتر از حدِ معمول صحبت می کند، یا با خواهر و برادرانش دعوا می گیرد؟ در حالی که از برخی تغییرات رفتاری انتظار می رود که کودکان بزرگ تر شده و به بلوغ برسند، تغییرات ناگهانی و غیرقابل توضیح در رفتار آنها می تواند نشانه ای از مورد آزار و اذیت قرار گرفتن در مدرسه باشد.

۷-  به تغییرات در عادات غذایی و اشتهایشان توجه کنید

شاید کودک شما به طور ناگهانی از وعده غذاییش بگذرد و بگوید (گرسنه نیستم). یا ممکن است غذا خورده باشد. قربانیانِ مورد آزار و اذیت قرار گرفته، ممکن است از مدرسه گرسنه بیرون بیایند و ناهار نخورند. هرگاه به فرصتی برای زندگی و رفتار عادی اشان برخوردید ، باید کمی کند وکاو کنید.

.

۸-  رفتارهای خود تخریبی نشانه ی خطرناکی است

بدیهی است، هربار که فرزند شما رفتاری که به خود آسیب می زند انجام دهد، باید سریع عمل کنید و بفهمید که چه اتفاقی دارد می افتد. اما قربانی های مورد آزار و اذیت قرار گرفته، اغلب با خودآزاری، ‌حتی از طریق صحبت کردن و یا تلاش برای خودکشی، خشم و ترس خود را کنترل می کنند. ما می خواهیم فرزندانمان همیشه به سراغ ما بیایند و در مورد آن چه در زندگی شان اتفاق افتاده است با ما صحبت کنند. اما همیشه اینطور نمی شود.

این به ما بستگی دارد که نشانه های آزار و اذیت را بشناسیم و با هر نشانه از مشکلی، قدم به جلو بگذاریم. ما حامی و محافظ فرزندانمان هستیم حتی زمانی که نمی دانند که چگونه به ما بگویند مشکلشان چیست.