علت معتاد شدن فرزندان به بازی‌های رایانه‌ای
در حقیقت مهم‌ترین علت اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای پر کردن اوقات فراغت است، کودکان با توجه به سن خود درک کافی از بد بودن یا خوب بودن ندارند و از این رو نمی‌دانند برای پر کردن اوقات فراغت خود چه کاری انجام دهند. بازی‌های کامپیوتری بهترین و هیجان انگیزترین روش برای پر کردن اوقات فراغتشان می‌باشد که با ضررهای این نوع بازی آشنا نیستند.
اگر والدین با استفاده از دیگر بازی‌ها مانند پازل یا بازی‌های فکری- معمایی کودک خود را مشغول کنند این کودک وقت خود را به سه بخش یعنی بازی‌های کامپیوتری، پازل و بازی‌های فکری- معمایی تقسیم می‌کند و دیگر اوقات فراغت خود را به یک بازی اختصاص نمی‌دهند که در آینده با مضرات بسیار زیادی رو به رو شوند، در حقیقت اعتیاد کودکان به بازی‌های رایانه‌ای تا حد زیادی به والدین بستگی دارد.
.
علائم اعتیاد به بازی های کامپیوتری در کودکان
بازی های کامپیوتری سرگرم کننده، جالب و جذاب هستند. بنابراین کودکان به آنها معتاد می شوند.
در اینجا علائمی وجود دارد که نشان می دهد کودک شما معتاد به بازی کامپیوتری است.
.
علائم جسمانی
- احساس تنبلی یا خستگی.
- سر دردهای مکرر به دلیل بازی بیش از حد.
- سفتی و درد گردن و شانه به دلیل نشستن برای مدت زمان طولانی.
- سندروم تونل کارپال در مچ دست که به دلیل استفاده بیش از حد از دسته بازی یا مووس رخ میدهد.
- افزایش وزن به دلیل سبک زندگی بی تحرک.
- کاهش اشتها و عدم تمایل به بهداشت و نظافت شخصی.
.
علائم روانی
- اضطراب و بیقراری در هنگام بازی و یا تحریک پذیری و عصبانیت در صورت باخت در بازی.
- طغیان شدید احساسات در صورتی که اجازه بازی را به کودکتان ندهید.
- افت تحصیلی.
- رویا پردازی درباره بازی ها.
- دروغ گفتن به دوستان یا خانواده در مورد مدت زمانی که صرف بازی میکنند.
- جدا کردن خود (انزوای اجتماعی) برای بازی بیشتر.
- افزایش اختلالات روانی مانند افسردگی.
.
راههای برخورد با اعتیاد به بازی های ویدئویی درکودکان
بازی کردن پاتولوژیک باید همانند سایر اعتیادها درمان شود. چگونه مبارزه با اعتیاد را آغاز کنید؟ در اینجا چند راه برای برخورد با اعتیاد به بازی های ویدیویی در میان نوجوانان وجود دارد. .
با نوجوان خود صحبت کنید:
کمک کنید فرزندتان رفتار جبری خود را تشخیص بدهد. آنها ممکن است مقاومت کرده و انکار کنند که یک جای کارشان می لنگد، اما امید و صبرتان را از دست ندهید. به آنها بگویید که چقدر از اینکه ساعات طولانی را صرف بازی می کنند نگران هستید. سعی کنید قضاوت نکنید. آنها ممکن است شرمنده شوند.
زمان را محدود کنید:
برای حل کردن مشکلشان کنسول بازی یا رایانه آنها را دور نیندازید. ممکن است لج کنند و همچنان در بیرون از خانه بازی کنند، که حتی می تواند مشکل آفرین تر باشد. بلکه با فرزندتان صحبت کنید و محدودیت های زمانی تنظیم کنید. هر روز زمانی را برای بازی آنها اختصاص دهید. شما می توانید زمان بازی کردن آنها را از سه ساعت به روز به دو، یک و همینطور کمتر کاهش دهید.
فرزندتان را تشویق کنید تا به برنامه ریزی پایبند بوده و با دور نگه داشتن لپ تاپ و گوشی های هوشمند خود الگوی مناسبی باشید
با یک درمانگر مشورت کنید:
اگر تلاش های شما در خانه کارساز نیست، آنها را به یک درمانگر معرفی کرده یا در برنامه اعتیاد زدایی ثبت نام کنید. مشاوره آنها را به مسیر بهبودی هدایت می کند.
درمان شناختی رفتاری یا CBT:
درمانگر ممکن است درمان شناختی رفتاری را پیشنهاد کند که بر تغییر افکار و احساسات کودک تمرکز دارد. این رویکرد محبوب ترین روش برای درمان اعتیاد به بازی های ویدئویی است که شامل جایگزین کردن افکار سازنده به جای اندیشه های ناسالم در مورد بازی و نیز کاهش زمان صرف شده برای بازی ها می شود. شما باید با دادن پاداش برای پیروی از قوانین جدید، یادآوری های مداوم برای متوقف کردن بازی و درگیر کردن نوجوان در فعالیت های دیگر در این مسیر پیش بروید.
.
کلام آخر:
اگر بازی های ویدیویی به طور محدود و با محتوای مطلوب بازی شوند بد یا مضر نیستند، اما آن ها لازم وضروری هم نیستند. بازی بسیار زیاد می تواند کودک را از زندگی واقعی جدا کند. اگر نوجوانتان بازی ویدیویی می کند، شما مسؤلیت دارید که بدانید که چه نوع بازی هایی را بازی می کند و مدت زمان بازی او چقدر است.
با فرزندتان مخالفت نکنید یا آنها را از انجام آنچه دوست دارند محروم نکنید. در عوض، سعی کنید فعالیت های سازنده دیگر را به زندگی آنها اضافه کنید.
.
منابع :
.https://www.imna.ir
قـبـلـی
